Ervaringsverhaal: Fysiek gesloopt door hooikoorts

Het leek in eerste instantie een chronische verkoudheid, maar het bleek helaas hooikoorts te zijn. Ik was 18 jaar oud. In de jaren erna werd de hooikoorts steeds heviger en de periode waarin ik er last van had steeds langer. Soms begon het in maart en eindigde het pas in oktober.

In al die jaren (ik ben nu 38) heb ik daadwerkelijk alles geprobeerd om er vanaf te komen. Elk jaar was er wel weer een nieuw middel op de markt. Regulier of homeopathisch, het hielp allemaal niet. Het kostte me zelfs bijna het leven toen ik het middel ‘pollinex’ toegediend kreeg. Gelukkig gebeurde dit in het ziekenhuis. Ik kreeg een anafylactische shock met een hartstilstand.

Natuurlijk bleef ik hopen dat op een dag zo’n middel bij mij zou werken, maar het beste middel voor mij was binnen blijven bij mooi weer. Ondanks het binnen blijven had ik last van enorme jeuk aan mijn ogen, neus, verhemelte en zelfs de binnenkant van mijn oren. Gek werd ik ervan! Alles krab je kapot waardoor het alleen maar erger wordt. Voortdurend loopt er vocht uit je ogen, neus en mond, ik had flinke hoestbuien en boven alles: ik was fysiek gesloopt.

Hooikoorts en bioresonantie

Ik hoorde van mijn zus dat haar collega genezen was van haar hooikoorts, waar ze al haar hele leven last van had. Dit door middel van bioresonantie. Natuurlijk dacht ik: “Dat geloof ik niet”. Toch ging ik op onderzoek uit en kwam ik bij MeCeBi. Na een uitgebreide test kwam naar voren dat ik veel afvalstoffen in mijn lichaam had. Die moesten eruit. Een eenvoudig dieet, drinken van veel water en een aantal druppeltjes per dag en bijna wekelijks een behandeling met de Bicom zouden daarvoor zorgen.

Ik was sceptisch, maar hoopte wel op een positief resultaat. De maanden verstreken en ik moest mezelf blijven oppeppen om weer naar Putten te komen, maanden lang. Dat was best moeilijk, vooral omdat ik buiten het hooikoortsseizoen geen resultaat kon bemerken. Gelukkig werd ik telkens bemoedigd door het niet aflatende enthousiasme en de bijzonder warme betrokkenheid van Ineke en anderen.

Alle plekken, waar ik jarenlang niets te zoeken had, heb ik bezocht. En nergens last van!

Vervolgens, in mei: geen hooikoorts. Juni en juli verstreken. Alle plekken, waar ik jarenlang niets te zoeken had, heb ik bezocht. Het bos, de hei, de weilanden. Mijn zwager (een boer) vroeg of ik wilde helpen met hooien. Oké, laat ik een paar keer geniesd hebben, maar dat deed iedereen. Verder had ik nergens last van. Eindelijk niet meer uitgeput! Fantastisch!

Ik kijk voor het eerst in twintig jaar weer uit naar de zomer.