Ervaringsverhaal: leer er maar mee leven?

In juni 2010 werd ik 2x in mijn been geprikt door een minuscuul klein vliegje. Het deed direct al pijn. Enkele dagen later kreeg ik, op de gestoken plekken, een grote rode kring. De huisarts gaf mij er een zalfje voor, maar hij wist ook niet wat het was. De kringen trokken op een gegeven moment weg.

‘Spierpijn’ over mijn hele lichaam

September 2011: inmiddels een jaar verder. Ik kreeg zomaar van de één op andere dag, over mijn hele lichaam een soort ‘spierpijn’. De dag ervoor had ik nogal veel gedaan, dus ik dacht dat het met een paar dagen wel over zou zijn. Maar het ging niet weg, dus toen ben ik naar de huisarts gegaan. Hij wist niet wat het was en ik moest bloed laten prikken om te laten onderzoeken op spierreuma e.d.

Er kwam niets uit het onderzoek. Ik bleef kwakkelen. De pijnen werden alleen maar erger. Ik voelde me als een knipperlicht, dan hier en dan daar pijn, van mijn tenen tot mijn kaken. Ik sleepte me voort om de dag maar weer door te komen. En dat met een gezin met 5 kinderen in de leeftijd van (destijds) 9 t/m 20 jaar. Weer naar de huisarts gegaan. Hij dacht aan fybromyalgie. Gevraagd of ik naar een reumatoloog mocht, dus doorgestuurd. Hij heeft allerlei onderzoeken gedaan en weer bloed laten prikken op van alles en nog wat. Er kwam niets bijzonders uit. Maar dan ga je jezelf afvragen: wat heb ik dan? Stel ik me aan?

Pijn bij mijn long

In december 2012 kreeg ik van het één op andere moment héél erg pijn bij mijn long. Ik kon ineens bijna niet meer ademen. Ik kon aan het eind van de middag nog net bij de huisarts terecht. Hij stuurde mij direct door naar het ziekenhuis voor foto’s. De uitslag: restverschijnselen! Waarvan? Een raadsel.

Ongeveer een week na de uitslag werd ik gebeld door de huisarts of ik nogmaals foto’s wilde laten maken, want ze vonden het toch wel vreemd wat ze gezien hadden. Het leek in eerste instantie wat zorgelijk. Maar het viel uiteindelijk toch nog mee. Heel vreemd allemaal. Inmiddels veranderden de waarden van het bloed, waarop de reumatoloog liet controleren. Een aantal waarden waren niet goed. Waarschijnlijk was er toch wel wat aan de hand, maar wat?

Ondertussen viel ik in al die maanden zomaar 10 kilo af. Ik kreeg een antibioticakuur voor mijn longen, om te kijken of dat wat zou doen. En toen ging het langzamerhand wat beter. De pijnen van de fibromyalgie gingen er zelfs door weg. Maar volgens de reumatoloog kon dat niet, want antibiotica helpt niet tegen fibromyalgie. Daar is namelijk geen medicijn voor. Wel vreemd dus.

De ziekte van Pfeiffer

Februari 2013: Ik had de griep, maar wel heel erg met hoge koorts en zere klieren. Dus maar weer naar de huisarts. Dit keer kreeg ik als uitslag: de ziekte van Pfeiffer! Ik heb toen 6 weken lang mezelf in acht genomen en rustig aan gedaan. Ik dacht: ‘dat zal moeten helpen’. Inmiddels was het al april, maar Ik voelde mij nog steeds niet goed. Ontzettend moe, lusteloos én ziek. En ik sleepte mij voort. Ik wist niet hoe ik alles rond moest krijgen in mijn drukke gezin. Ik was inmiddels voor het laatst bij de reumatoloog geweest en kreeg als uitslag mee: fibromyalgie én ‘leer er maar mee leven’!

En zo gingen wij naar huis. Op dat moment voelde ik mij zo onbegrepen, ziek en ongelukkig. En dan móét je verder in een gezin met 5 kinderen. Inmiddels van 11 t/m 22 jaar oud en een man met een drukke, onregelmatige baan als chauffeur. Er zat niet anders op dan kiezen op elkaar, niet aanstellen, vooral niet klagen! Gewoon doorgaan, net doen of er niets aan de hand is. Maar het ging niet goed!

Toen mailde een moeder van school of er wilde meehelpen met het één en ander op school. Ik stuurde haar een mail terug dat ik heel graag wilde helpen, maar dat mijn gezondheid het niet toeliet om te helpen. Ik knapte simpelweg gewoon niet op. Toen stuurde zij mij een mail terug: ‘is Mecebi niet iets voor jou?’ Wij hadden er nooit van gehoord, maar toch maar eens op hun site gekeken. Toen in juni gebeld naar MeCeBi in Putten en toch maar een afspraak gemaakt. Wij wisten niet wat MeCeBi eigenlijk deed en kon. Ik heb toen de testen laten doen, in juli 2013!

MeCeBi heeft het wel kunnen vinden!

En wat niemand kon vinden heeft MeCeBi dus wel gevonden. De uitslag: de ziekte van Lyme, Pfeiffer en een bornavirus, dat is een psychisch virus waar ik nog nooit van gehoord heb. Maar ik slikte al wel 20 jaar antidepressiva! Dus wie weet wat ze ermee konden? Mijn hele lichaam zat vol blokkades. Maar je hebt tenminste een uitslag én je werd serieus genomen. We reden vanaf MeCeBi naar huis (ik weet het nog als de dag van gisteren) en ik zei tegen mijn man: ik ben écht ziek!

Vanaf die dag wist ik: ‘ik stel mij dus niet aan’. Ik mocht ziek zijn en er aan toegeven. Maar als je niet weet wat je hebt en je voelt je al zoveel jaren zó ziek, en je vindt jezelf een aansteller en je doet net of er niets aan de hand is… Je voelt je zo machteloos en onbegrepen en de omgeving zag hoe ziek ik was. Dat is zo verdrietig en zo intens moeilijk en je voelt je zo ongelukkig, dat kan ik niet omschrijven. En iedere dag maar weer slapen, slapen, rusten en op de bank liggen.

Toen kreeg ik op 1 augustus 2013 mijn eerste behandeling! Met vallen en opstaan, met héél véél geduld, heb ik het MeCeBi-traject mogen doorlopen. De kinderen wilden geen huishoudelijke hulp inschakelen, maar zelf mij helpen in alles wat er te doen was in ons gezin. En dat hebben ze gedaan! Geweldig gewoon! Ook mensen uit de kerk en mijn vriendinnen hielpen ons er doorheen. Het is super geweldig zulke mensen om je heen. Maar bovenal heeft de Heere deze behandelingen van MeCeBi willen zegenen. Dat hebben wij als gezin écht zo mogen ervaren.

Wij hadden voordat wij bij MeCeBi begonnen, de Heere om raad en om antwoord gevraagd. Wat voor weg wij moesten/mochten gaan. En wij kregen antwoord, d.m.v. de Bijbel, ons Bijbels Dagboek, de preek die we zondags in de kerk mochten horen en in ons gebed. Heel bijzonder, heel wonderlijk, wat een ervaring. En zo mochten wij beginnen aan de lange, lange weg bij MeCeBi.

Mijn laatste behandeling

En nú, na 2 jaar en 3 maanden van behandelingen, heb ik op 5 november 2015 mijn laatste behandeling gehad! Geweldig. Maar het was wel volhouden en doorgaan! Anders zou het niet helpen, dus je hebt je eigen inzet wel 100% nodig. Bij mij duurde het namelijk wel een jaar voordat ik wat vooruitgang ging merken. En ik ben nooit met tegenzin naar MeCeBi gegaan, eigenlijk altijd met plezier. Hoe ziek ik ook was.

Dus heb je klachten en niemand weet wat je hebt? Er is wat aan te doen: MeCeBi! Maar ik wil u hierbij één advies meegeven: volhouden, volhouden én doorgaan! Het helpt écht.

Ik ben weer helemaal beter en kan na 4 jaar zoeken en ziek zijn weer zelf voor ons gezin zorgen! En nu doe ik met heel veel plezier weer mijn huishouden.

Gerda

Herken je sommige delen uit het verhaal van Gerda of heb je vragen over de ziekte van Lyme? Neem dan contact met ons op. Dit kan via onze contactpagina, per e-mail via info@mecebi.nl of bel ons op 0341 – 35 41 12.